Een oud gedicht

Lieve …,

Toen ik aan het begin van deze week mijn kamer een grote schoonmaak gaf… Correctie: Toen ik aan het begin van deze week wonderbaarlijk genoeg een deel van mijn kamer een jaarlijkse grote schoonmaak gaf, vervolgens verveeld en afgeleid raakte, moe werd en stopte…. Nouja, je snapt het idee nu vast wel. Ik was dus aan het opruimen. In mijn kast vond ik een gedicht dat ik schreef in de brugklas voor een project Nederlands. Ik heb er zo hard om gelachen dat ik het niet kon laten hem met jullie te delen. Het is wel te zien dat ik toen al onwijs veel talent had voor dichten, dus een applausje voor mij lijkt me wel op zijn plaats, not. Ik had er ook een prachtige tekening bij gemaakt, puur omdat dat deel uitmaakte van de opdracht. Enjoy!

De Lente

 

Het is weer lente,

iedereen is blij.

Een volop schijnend zonnetje,

hij schijnt zelfs op mij!

Konijntjes spelen buiten,

buiten in de wei.

 

Ik hoor de vogels fluiten,

fluiten ze soms naar mij?

Ook bouwen ze nestjes,

en ze leggen daarin een ei.

Alle dieren weten:

De winter is voorbij.

 

Bloemen in de bloei,

lammetjes geboren.

En dat leuke zonnetje

schijnt licht om onze oren.

 

Alle vogels fluiten,

dat maakt me erg blij.

Ik weet het nu echt zeker:

De winter is voorbij.

 

Ik heb hier dus stiekem al 10 minuten de slappe lach om. Oh 12-jarige ik, bedankt voor dit stukje creativiteit. De leestekens heb ik trouwens later toegevoegd omdat het anders onleesbaar en nog slechter was, graag gedaan. Er is meer waar dit vandaan kwam dus laat me weten of je het leuk vond!

Knuffels ❤ ,

Manon